بسم الله الرحمن الرحیم
به گمانم، یكی از اسرارآمیزترین شب های تاریخ بشر، شب نهم محرم الحرام سال 61 ه.ق مقارن با شب بیستم مهر سال 59 ه.ش است. آنك كه در بیابانی خشك، پر از تشنگی و گرسنگی (مگر می شود بدون نوشیدن آب، نان خشكیده فرو برد در گلو)، نوه پیامبر رحمت محمد مصطفی (ص)، و فرزند علی بن ابیطالب (ع) و فاطمه زهرا (س)، همان سرور جوانان اهل بهشت، یعنی حسین بن علی (ع) با اهل بیت مطهرش و نیز اصحاب و انصار بزرگوارش، كه در آن شب پر بود آسمان از ناله ها و ضجه های بی رمق كودكان و اشك همدردی مادران شان، قریب به یكصد مرد جنگی در برابر چند ده هزار دژخیم پست، كه بیشترشان از منتظران آن حضرت بودند، به فردای جنگ می اندیشیدند در اندیشه كلام امام شان كه «امشب برای یاران صالحم، آخرین شب حیات مادی خواهد بود، و همه مختارند در ماندن یا رفتن، نیك بیندیشید و نیك برگزینید ...»
آنگاه جماعتی همراه امام از صحرای عرفات تا خود نینوا، از یاران برگزیده، امام شناس، اما متزلزل، در تردید و در فشار و در قبض، بر اصرار همسران شان، یا به خاطر یتیمی كودكان شان، یا از هول از دست دادن اموال و املاك شان، و یا از ترس جان شان، آنگاه كه به جدی بودن مرگ شان پی بردند، در تاریكی شب گریختند و بیعت با امام زمان خویش را به دو روز باقی مانده حیات پوچ شان فروختند؛ اما آنانكه ماندند در آن شب عظیم، عاشقانه با امام خویش، بلكه با خدای خویش بیعت نمودند كه فردا روز تا جان در بدن دارند از حریم مقدس ولایت و امامت دفاع كنند و البته چه خوش درخشیدند، عباس ها و حبیب ها و حرّها و زهیرها.
اما امروز، امامی دیگر از سلاله پاكان، كاملترین انسان، حجة ابن الحسن العسگری (ع)، ندای «هل من ناصر ینصرنی» سر داده و برای خروش و خروجش یار می طلبد و سرباز می خواهد. آری امام زمان ما نیز در روز عاشورا بر می خیزد تا میراث زمین را به بندگان صالح خداوند بازگرداند؛ و آن روز بسیار نزدیك است، انشاالله.
و من امروز بر این اندیشه ام كه به یاد شب عاشورای سال 61 ه.ق، با مهدی حسین (ع) بیعت كنم و عهد ببندم كه تا جان در بدن دارم با او باشم و یاری اش نمایم و این بیعت را بیعتی راستین بین خود و امام زمان (ع) بدانم.
سرورانم! نیك بیندیشید و هرگاه شما نیز بر این عقیده راسخ شدید كه «من می توانم یك سرباز مهدی (ع) باشم اگر او بخواهد، و هر آن كه مولایم فرمان دهد، حاضرم با تمام وجودم، خانه و كاشانه، كسب و كار، همسر و فرزندان، و هر آنچه دارم را به خدای شان سپرده، و جان ناقابل خود را فدای نام مهدی، راه مهدی و روی ماه مهدی كنم» بسم الله؛ این بیعت نامه و امضاء مبارك شما.
بدانید هر آنكس كه با خلیفة الله الاعظم، یعنی امام زمان (ع) بیعت نماید، در واقع با خداوند عهد می بندد كه «البیعت لله»؛ البته پایداران بر عهد و پیمان با خداوند رستگاران عالمند و وای به حال عهدشكنان ...
همرزمان بزرگوارم، پس از مطالعه دقیق متن این بیعت نامه، هرگاه به امضاء آن اطمینان یافتید، از همین لحظه می توانید نام تان را (فقط نام كافی است، نه نام وبلاگ یا سایت) در بخش نظرات همین پست اعلام فرمایید تا انشاالله نام های مبارك تان در زیر بیعت نامه درج گردد. امید آنكه به واسطه این بیعت، اسم شریف تان در دفتر اصحاب المهدی (ع) درج شود انشاالله.
مولای درویشان علی